همانطور که در مقاله آداب معاشرت برای کودکان توضیح دادم، آموزش اتیکت به کودکان از همان آغاز تولد شروع می شود.
یادگیری ادب تا آخر عمر ادامه خواهد داشت و متوقف نمی شود.
ارتباط داشتن با افراد مختلف باعث می شود ما با مسائل گوناگونی در زندگی مواجه شویم و همین مسائل ما را به فکر وادار می کند که به دنبال بهترین رفتار در آن موقعیت باشیم.
جستجو کردن این رفتار های مودبانه و کارساز موجب رشد ادب و شخصیت هر کدام از ما در دوره های مختلف می شود.
بنابراین یادگیری مبحث اتیکت علاوه بر اینکه باعث می شود ما حرفه ای تر رفتار کنیم، ما را رشد می دهد و به نسبت کسانی که این مهارت را یاد نگرفته اند به موفقیت نزدیک تر خواهیم بود.
از آنجایی که پدر و مادر ها به فکر رشد و موفقیت فرزندانشان هستند و برایشان زندگی سالمی را آرزو می کنند، به دنبال راه هایی هستند که هرچه مطمعن تر به این خواسته ها دست پیدا کنند.
آداب معاشرت هم یکی از مسیر هایی است که والدین برای فرزندان خود انتخاب می کنند تا زندگی سالم تری را برای آن ها بسازند و با اعتماد بنفس بالا تری آن ها را روانه اجتماع کنند.
و اما سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که :
در سنین مختلف چطور این مفاهیم اتیکت را به آن ها آموزش دهیم؟
پیشنهاد ما برا شما این است که در سنین پایین یعنی 3 تا 5 سال سعی کنید چند رفتار ساده را به آن ها آموزش دهید و هر وقت احساس کردید در آن رفتار ها استاد شدند آموزش چند رفتار ساده ی دیگر را شروع کنید.
یعنی در سنین پایین تر رفتار های پایه ای را آموزش می دهیم و در سنین بالا تر رفتار های بیشتری را از او انتظار خواهیم داشت.
مثلا در 3 سالگی کودک یاد میگیرد که تخت خواب خود را مرتب کند یا قاشق و چنگال در دست بگیرد پس این کودک توانایی اش را دارد که در سن 4 سالگی آشغال هایش را در سطل بریزد یا اسباب بازی هایش را از وسط اتاق جمع آوری کند و مرتب کردن را بیاموزد.
یعنی به ندرت هرچه سن بالا تر رود، رفتار های پیچیده تر را به لیست رفتار هایی که باید بلد باشد اضافه می کنیم.
مثلا وقتی کودک به سن 10 سالگی رسید می تواند رفتار های سخت تری را انجام دهد که در این جا چند نمونه را آوردیم،
رفتار های مناسب برای کودک 10 ساله
- وقت شناسی را یاد بگیرد
- وقتی شخصی به اتاقش وارد می شود بایستد
- آداب تلفن زدن و گفت و گوهای تلفنی را یاد بگیرد
- آداب غذا خوردن را بداند
- خودش اتاقش را مرتب کند
- و اینکه کم کم بتواند با بزرگسالان هم گفت و گو کند.
زمانی که مفاهیم آداب معاشرت را درک می کند
در این سنین بهتر است مفهوم و دلیل رفتار های محترمانه و بااتیکت را به فرزندتان بیاموزید و علاوه بر آن سعی کنید که در خانه و خارج از خانه رفتار های مناسبی داشته باشید.
چون برخی از بزرگسالان در خارج از خانه رفتار های خیلی خوب و با اتیکتی از خود به نمایش می گذارند اما وقتی به خانه خودشان می رسند کاملا شخص دیگری می شوند.( خودشان را ول می کنند و به اصول آداب معاشرت پایبند نیستند)
البته درست است که در فضای خانه دوست داریم احساس راحتی کنیم و مثل ربات نباشیم اما منظور ما رفتار هایی که نشان دهنده ی ادب و احترام است را شامل می شود.
یعنی در خارج از منزل شخص با احترام با دیگران برخورد می کند، از کلمات محترمانه تری استفاده می کند، خشمش را کنترل می کند، برای نظر، وقت، شخصیت و انتخاب افراد غریبه ارزش قائل است اما به محیط خانه و خانواده اش که می رسد شخصی گستاخ و دیکتاتور می شود.
کسی که همه چیز را فقط از منظر خود نگاه می کند و جوری رفتار می کند که انگار دیگر افراد اهمیتی ندارند.
در واقع این شخص اصلا فرد با اتیکتی نیست و فرزندان او هم به احتمال زیاد مفهوم اتیکت را به درستی نخواهند شناخت، چون دوگانگی رفتار در بزرگسالانشان در ذهن آن ها تناقض ایجاد می کند.
اگر تلاش کنیم هر روز فقط کمی بهتر زندگی کنیم، در نهایت از نتیجه کیفیت زندگی مان شگفت زده می شویم.
سلام بسیار مطالب آموزنده ای دارید خوشحالم از یاد گیریشون .موفق وسلامت باشید .
سلام مریم عزیز،
ممنون از اینکه مطالب ما رو دنبال می کنید.